Zeynep Saraç II Bir Deli Ayaz Alıntıları

• İstediğin kadar git, en dönülmeyecek diyarlara eriş. Gitmesin aslında çünkü iki parçasın, biri bedenin, diğeri bıraktığın yerdeki kalbin.

• Buraya kadardı. Esmemekte dalında durmakta işte buraya kadardı. Sonunu bile bile toza dumana teslim olmak varsa serde olunacaktı.

• Evet ile hayır denilen sözcüklerin arasında kalmaya yer yok aşkta. Ya boğulursun kendini bıraktığın, o sütliman gibi görünen ama aslında çok çetin bir yer olan arafta ya da aşk seni boğar. Gösteremediğin cesaretin, olmayan bir damla suyunda.

• Yanağı hala Ayaz’ın göğsünde yaslıyken, bir elini onun kalbinin üzerine koydu. “Burada hep kalsınlar.” Dedi. “Seninle mutlu olduğumuz, olamadığımız, bana kızdığın anları orda tut.” Burnunu çekiyordu. “Sakın onları kalbinden başka terde tutma."

• Vakit aşık olduğun insan bu dünyada hiç, yokmuş, o aşk hiç yaşanmamış gibi yaşama, hayata bir de öyle devam edip kabullenme vaktiydi.

• Sert, dondurucu rüzgârları bilir misin? Esip geçtiği zaman baharın renkleri değişir. Senin hayatında esmeye başladığı anda ise kaderinde yazılı yol ayrımlarına sürüklendiğini haber verir. Şiddeti artar oralarda, yakıcılığı da. Çalar senin renklerini de bahardan çiçekleri kopardığı gibi. Ayaz denir bunu bir deli ayaz…

• Tene dokunurken cana değen, oraları delip geçen dokunuşların sahibi sen, hep bu yüzden onun en çok sevdiğisin.

• Nefesinin onun tenine değdiği yerler var ya, saklıyor nefesinle yaktığın yerleri. Tenin içinde ten saklayıp, oraları sonsuza kadar sen sayıyor. Dokundurtmuyor asla.

• İncitip dökmeye meyilli bu aşk seni. Sarıp sarmalamaya yeminliği olduğu halde.

• Bazen ateşle kül arasında bir fark kalmaz. Çünkü yüreğin her iki türlü de sonsuz ateşlerde yanar.

• Parmaklarımı yokluğunun boynuna doluyorum, tırnaklarım avuç içlerime batıyor. Yokluğunu öldürmeye çalışırken dön dolaş yine benim canım yanıyor.

• "Soğuk bir taşın üzerinde saatlerce oturup buz kezsen dahi üşümez bazen beden.

• Titremez cansız, buz gibi taşın üzerindeki ellerin. Isıtır onu yanında seninle beraber üşeyen insanın içindeki sonsuz yangın.