Hayata Sarıl Lokantası

Merhabalar 

Bu yazım kısa ama etkili bir yazı olacağını düşünüyorum. Kızım Damla anne bunu oku diyerek whatsapp'tan attıığı yazının başlığı şu şekildeydi:

Çocukken Amcasının Tecavüzüne Uğrayan, Kocası Tarafından Geneleve Satılan 'Hayatsız Kadın' Ayşe Tükrükçü'nün İnanılmaz Hikayesi

Ben haber pek seyretmem, haber yazılarını pek okumam. Gündemi az takip etmeye çalışırım. Neden mi? Kötü haberlere dayanamıyorum, bunca kötülüğe, eziyete, zulme dayanamıyorum. İnsanlığımızdan utanıyorum. O kadar az iyi şey var ki, kötülük etrafımızı sarmış. 

Kızımın oku demesine istinaden baştan sona Ayşe Tükrükçü'nün hikayesini okudum. O kadar üzüldüm, yaşadıklarından utandım ki, hissettiklerimi kesinlikle tasvir yapamam. 

O kısacık makale Ayşe'nin yaşadıkları yanında bir hiç. Harfler kelimeler yetmez yaşadıklarına. 

Onedio' da yayınlanan yazıdan bir kaç başlık şöyle: (yazıyı mutlaka okuyun)

Bu kadının yüzündeki ifadeye iyi bakın çünkü orada hayatsız bir yaşamın izleri var. En başa gidip anlatalım olanları...

Daha 15 günlükken babaannesinin yanına bırakılan Ayşe'nin yanına bir de yeni doğan kardeş İlknur ekleniyor. İki kardeş Antep'te babaanneyle büyüyor.

Antep'e döndüğünde Ayşe'nin amcası Ayşe'yi ve kendi çocuklarını Antalya'ya tatile götürüyor... Güya... Lanet olsun o amcaya!

Antep'e döndüklerinde amca, "Konuşursan seni öldürürüm" tehditleri savuruyor Ayşe'ye. İnsanlara da “Yazık! Bu öksüz, babası yok” diyerek sahte bir şefkat gösterisi yapıyor.

Yetiştirme yurdu, Ayşe'nin belki de hayatında en huzurlu olduğu zaman dilimi. Tecavüze uğradığını 11 yaşına kadar söyleyemiyor.

16 yaşında yurttan ayrılınca ailesinin yanına dönmek zorunda kalıyor Ayşe. İşte o zaman amcasının kızı Şengül "Evet, Ayşe'ye babam tecavüz etti" diyor aileye. Değişen bir şey oluyor mu peki? Hayır...

Okudukça üzülüyor, tüyleriniz diken diken olup, gözlerinize yaş birikti mi? Ben çok kötü oldum ve bu yazıyı sizinle paylaşmak istedim.

Genelleme yapmak doğru değil ama bu tür erkeklerden nefret ediyorum.  

Bu acılı hayat hikayesinden çok güzel bir şey oluyor ve Ayşe Hanım çok güzel bir projeye ev sahipliği yapıyor. 

Sokakta aç perişan yaşadığı günlerinin kötü hatırasına kimsesizlere çorba yapıp dağıtmaya başlayan acılı kadın Ayşe Hayata Sarıl Lokanta'sını kuruyor. 

Hayata Sarıl bir sosyal sorumluluk projesi olarak, iki sene önce Ayşe Tükrükçü’nün evsiz, sokakta yaşayan, toplumun yok saydığı insanlar için 'Rehabilitasyon Merkezi’ vizyonu ile doğmuş ve Şubat 2017’ de dernek statüsüne kavuşmuş sosyal bir girişimdir.

Derneğinizin amacı evsiz, sokakta yaşayan, toplumda yok sayılan insanların hayatlarına tekrar sarılmalarını sağlamaktır.

https://hayatasaril.org/dernek/

Gündüzleri ücretli  yemek veren dernek akşamları evsizlere ücretsiz yemek veriyor. Sizde bağış ve askıda yemek seçerek destek olabilirsiniz. 

Ben İstanbul'da yaşadığım için mekana gidip o atmosferin tadını almak ve yardımımı orada sınmak istiyorum. 

Hayat ne olursa olsun devam ediyor cümlesini ne kadar sevmesem de, hayat devam ediyor. Herkes kendi yaşadığını bilir. Sevgili arkadaşımın bir sözü hiç aklımdan çıkmaz ; "Evler ayrı. Dertler ayrı"

Ne kadar da doğru. 

Ayşe Hanım'ın yüzünü güldüren, onu mutlu eden, belki acı günlerini biraz unutturan bu derneğe sizde destek olabilirsiniz.

Saygılar 

Elmas 

Fotoğraflar ve yazıdaki bölümler geçerli  sayfalardan alıntı olarak alınmıştır.