Üvey Anne Vahşeti

Dün sabah işe  gelirken serviste arkadaşlar söyledi bana üvey anne olayını.

Dinlemedim. Dinlemememin sebebi dayanamamış olmam. Duyduğumda içim boşalmaya ellerim buz kesmeye başlıyor dünden beri kızım Kız kardeşlerim aramızda yazışıp duruyoruz.

Konuşmak mevzusunu bile yapmak beni o kadar üzüyor ki oğlum Berke geliyor hemen gözümün önüne.

Bu akşam çıkış saatime yakın Facebook'ta Kız kardeşim acı videoyu paylaşmak. Bir bakayım dedim ve yirmi saniye dayanamadım. Duygularım paramparça oldu.  Kendimi toparlamam ise bir saat. Ağlamak çözüm olsa o çocuklara tüm gözyaşlarımı verirdim yeter ki o onlar zihinlerinden silinsin.

Allahım dedim. Bu nasıl yapılır.  Nasıl bir vicdandır bu.

Yemin ederim o kadını yanımda bulsam kendime hakim olamaz ölesiye döverim. O an hiç bir şey gözüm görmez.

Ben evde haber bile seyredemiyorum. Duyduğum ve  gördüğüm kötü haberler, helede çocuklara yapılan onca şiddet ve  eziyet beni ve bir çoklarınızı derinden etkiliyor.

O kadını şimdi biz içeride besleyip yaşatacak mıyız?

Ben benim ödediğim vergilerle yiyip icsin yan gelip yatsın istemiyorum.

Günah işliyorum. Bunları düşünmem yanlış. Ama o kadın iyi olan hiç bir şeyi hak etmiyor.

O görüntüler gözümün önünde hep.

Anne yüreğim, insanı duygularım, vicdanım bunları kaldıramıyor.

Allahım bizi bu tür zalimlerin şerrinden korusun.

Çocuklarımız korunsun.

İnsan kalalım. Allah'tan korkalım.

Başka diyecek ne kalabilir ki daha.

bu resimi neden mi  paylaşiyorum
Çünkü Berke'nin masum gülüşünü size göstermek istedim
Tüm çocuklar masum ve suçsuzdur