Ortak Öykü Mim

Merhaba 

Geçenlerde ortak bir öykü yazma Mim'e davet edildim ve katıldım. İşlerin yoğunluğu, telaş derken aklımdan çıkıp gitmiş. İşler çok olunca blog da askıya alınıyor ister istemez. 

Dün güzel bir yorum aldım. Kağıttan Dünyam kendi öyküsünü yazmış ve bir sonraki bölüm için beni Mim'lemiş. Çok teşekkür ederim:))) Nasıl heveslendim. Hemen yazıp yayınlamak istedim. 

Öykümüzün geçmişi için Berlin'in sayfasına bir bakıp sonra da bir önceki bölüm için Kağıttan Dünyam'ın öyküsünü okuyup benim öykümle bütünleşebilirsiniz. 

Şimdi sıra bende:

Keyifli okumalar:) 

Ne kadar eserikli bir kadın oldum ben böyle? Bir günüm diğerini tutmaz oldu.

Yataktan kalkasım hiç yok. Cenin pozisyonunda yorgana dolanıp yatıp uyumak istiyorum sürekli. Halbuki dün ne kadar da iyiydim ama ya şimdi...

 

Bugün otuz birinci gün. Alp'siz geçen koca otuz bir gün. Ben onsuz bir gün bile duramazken, otuz bir gün geride kaldı. Nasıl dayanıyorum şaşıyorum kendime.

 

Dün gece ayrılığımızın birinci ayını kutladım bir başıma. Dağıttım birazda. Her kadeh kaldırışımda yeni bir dilek dileyerek yudumladım şarabımı.

 

Bu günkü ruh halim mi? Fena. Ağlamaklı bir duruşum var. Dokunsalar yeri göğü yıkar zırıl zırıl ağlarım. 

 

Son zamanlarda aynada gördüğüm ben değil sanki. Başka birine bakıyorum. Gözlerimdeki ışık nerede? Silindi. Kayboldu. Gülüşümden eser yok. Yapmacık gülüyorum etrafa. Neden güleyim ki? İçim sızlarken, gülmek saçmalık.

 

Sonunda yataktan kalkabildim ve bir fincan kahve ile oturdum cam kenarına. Bu minik çatı katını seviyorum. İlk gördüğümde de bayılmıştım zaten. En çok da büyük camları ilgimi çekmişti.  Yalnız kaldığım çoğu gecelerde yalnızlığıma ortak olan bu pencereler dilsiz arkadaşlarım oldu benim.

 

Pencereden her dışarı baktığımda ayrı bir hikayeyle karşılaşıyorum. Yolda yürüyen insanların yüzlerinde oluşan kimi hüzünlü, kimi mutlu, kimi acı hikayeler. Herkesin rol alıp yaşadığı kendi hikayesi.

 

Ya benim hikayem? Ya benim Hayalim? Neredeyim? 

 

Bu şehre geldiğimde yapmak istediklerim vardı. Ne oldu da bu kadar değiştirdi beni? 

 

Her şey yoruyor beni. Hep yorgunum. Sürekli düşünüyorum. İç sesimle kavga halindeyim.  

 

Sıcak bir yudum alıyorum kahvemden,derin bir oh çekiş çıkıyor dudaklarımdan. Burnum sızladı birden. 

 

Hep, hep içinde biriktirdiklerim var. Kendimle bile konuşamadıklarım. 

 

Kafamda sürekli kuruntu kuran bir makine kaydedip durmakta.

 

Annemi özlediğimi hissediyorum. Mis gibi çilek kokusu dolduruyor odayı. Şimdi beraber yeniden çiçek diksek bahçemize. Kır çiçekleri ile donatsak avlumuzu. Meyve saksıları mutfağımız süslese...

 

Elini tutsam sıkı sıkı gezinsem ya...

 

Babamı hiç hatırlamıyorum. Hatırlamadığım için hep üzgün hissediyorum kendimi. Duvar işçisiymiş babam. İskele yıkılınca hayatını kaybetmiş, annemde onun yasını tutmuş yıllarca bir daha evlenmemiş. Canım annem de, babamı fazla yalnız bırakmadı erkenden bırakıp gitti beni. Bir başıma bıraktı beni bu koca dünyada.

 

Tüm yitirdiklerimi hatırlıyorum bu sabah.

 

Alp'da yok artık.

 

Çok mutsuzum. Mutlu olmak için uğraşırken nasıl da mutsuz ediyorum kendimi anlayamıyorum.

 

Ama yapamıyorum... 

 

Rüzgar birden başka şeyler hatırlattı bana; 

 

Ne zamandır bana bakıyordu ki ? Ben daha yeni fark etmiştim onu. Ürperdiğimi hissettim. Bakışlarında bir gariplik vardı. Delip geçiyordu sanki içimden. Anlam veremediğim bir sıcaklık hissettim içimde. O an aynaya baksam kesin yanaklarımın kızarmıştı. Yanıyordu yanaklarım. Ellerim de öyle. Ya kan akışıma ne demeli. Film gibi sanki. 

 

 

İlk Ece'nin düğününde bir bahar akşamı gördüm onu. Beyaz gömleğinin içinde yıldızların parlattığı gecede kömür karası gözlerini bana dikmiş bakıyordu. Biran gözlerimiz buluştu ve gülümsedi. 

 

 

Başımla selamladım onu. Gözlerimi kırptım. Tebessüm ederek karşılık verdi. Gülüştük ikimizde. Minik bir çukur oluştu o an sol yanağında. Siyah kirli sakallarının arasından o güzel gamze bana göz kırptı. 

 

 

Gözünü hiç kaçırmadan, direk gözlerimin içine bakmaya devam ediyordu. Nasıl bakışlardı bunlar böyle. Kömür karası çukur gözler, hafif yanık buğday ten ve sivri bir çene. Çok hoş görünüyordu. Hafif rüzgarla birlikte hoş kokusu 

geldi burnuma?

 

Kalbime dur durak bilmeden kan pompalıyor. Çok hızlı şu an. 

 

"Şarap yaptı beni kesin. Kırmızı çarpıyor beni." 

 

"Şaraba suç atma Irmak. Çocuk heyecanlandırdı işte seni. Bırak kendini, bu gece özgür ol. Yaşa! Keyfini çıkar. Düşünme ve hisset."

 

 

Anılar, hatıralar çok uzun zaman sonra bir dakika içinde canlandı zihnimde

 

O yıldızlı gecede başlayan ilk aşkım, bana sevgiyi tattıran biriciğim, kalbinin en derinindeki ince sızı. 

 

Sevgili Alp...

 

Karanlığın kolları beni yine mi içine çekiyor?

 

Şimdi bunca zaman sonra, evleneceğim adımın elini tutarken, en yakın arkadaşımın kolunda karşıma mı çıktın sen?

 

Sarsıtıcı…

 

Bu sarsıntı bana bıraktığı acıdan başka bir şey değil. Onun gözlerinde ise sadece sinsi bir sırıtış.

 

Bir ay önce Çağın'ın spordan çıkışını beklerken gördüm onu. O beni görmeden hemen arabaya atmıştım kendimi. Kapıyı çarpıp gittiğinde artık Kanada'a yaşayacağım demişti. 

 

Ne zaman dönmüştü ki Alp?

 

Şimdi de evlilik arifesinde tam karşımda duruyor.

 

Kocamla birlikte mezara gömdüğüm koca sırım. Şimdi yüzüme tokat gibi çarpıyor. 

 

Beni yüz üstü bırakıp kaçan korkak.  Alp, derin sızım. Nereden çıktın karşıma? Bunca sene sonra, hayatımı yeniden alabora etmeye mi geldin?

 

Sen yok olup gittikten sonra hayatımı tümden değiştirdiğim sevgili? İstemiyorum seni.

 

"Irmak merhaba"

 

"Alp"

 

"Bunca yıl sonra ne güzel bir tesadüf" 

 

"Hımmm, öyle"

 

"Irmakçım siz Alp'le tanışıyor muydunuz? "

 

Bir taraftan Mısra'nın, diğer taraftan Selim'in meraklı bakışları benden bir cevap beklerken, Alp'in kolyeme bakan gözlerinin parladığını gördüğümde koca bir çıkmazın içinde olduğumu anlamıştım. 

 

Şimdi ben ne yapacaktım?

Öyküye bir yön vermek ve birbirine bağlantılı ilerlemek ne zormuş demek geliyor içimden. Aslında yazdıkça kelimeler döküldü gönlümden dilimden ama baktım uzuyor bende sözü Ayna Hikayesi'ne bırakıyorum. 

Bakalım Irmak ne açıklama yapıp gerisini getirecek. merakla bekliyor olacağım.  Tesadüfler silisesi sanırım bana geçti. Bu öyküyü daha önce yazmıştım ve şimdi biraz değiştirerek uyarladım. 

Benim hikayemde erkek kahramanın adı Alp'ti. Alp bambaşka savruldu ve karşınıza geldi. 

Uzun süre önce yazdığım bu öykü sayenizde can buldu. 

Umarım beğenirsiniz. 

Bu Mim'e katıldığım için çok mutluyum. Çok teşekkür ederim.  

Sevgiler:)