Bu Bir Kınama Yazısı

Geçtiğimiz hafta sonu kız kardeşim, çocuklar hep beraber Malf Of istanbul'a gittik ilk kez.

Hem ilk kez gittiğimiz avm'yi gezeriz hemde biraz alışveriş yapıp hoş vakit geçiririz dedik.

Şahit olduğum bir durum beni gerçekten üzdü ve bunu yazmak istedim.

Lc Waikiki Mağazasında kız kardeşim yeğenime bir şeyler bakarken, kızımda kendine bir kaç kıyafet seçip kabine girip denemek istedi. Bende ona fikir vermek için aldıkları nasıl olacak diye yanında bekliyordum.

Bir kargaşa oluştu. 

Baktım ki temizlik personeli kabinin içini temizlemeye uğraşıyor ve bir yandan da kabin görevlisi bayanla konuşuyor. İstemeden kulak misafiri oldum. 

Anne olduğuna inandığım, bayanlar kabininde olduğumuz için öyle düşünüyorum. Çocuğunun tuvaletini kabinin içine yaptırıp, kaçmış resmen. Personel konuşurken duyduklarım karşısında şaşırdım. Yok canım olur mu öyle şeyler dedim. Böyle bir şey nasıl olur. İnanmazsanız bakın dediler. Gördüklerim hiç hoşum gitmedi. Gerçekten tuvalet yapılmış ve erkek çocuğuna ait bir iç çamaşırı da yere atılmış.

Ben utandım. Nasıl bir zihniyet, nasıl insanlık, nasıl bir yaşam tarzı.Başımıza her an bir şeyler gelebilir. Olmaz demiyorum çünkü benimde ufak bir çocuğum var. Çocuktur altına kaçırmıştır ama bunu yapıp kaçmak nedir ki. Söylersin görevli arkadaşa durumu anlatırsın yardım talebinde bulunursun, çocuk olduğu için seni kimse kınamaz. Pisletip sıvışmak nedir ki. Koskoca Avm'de her katta tuvalet, bebek bakım odaları, aile odaları mevcut. Bir çözüm bulunabilecek bir yerdeyken sen git kabinin içine çocuğuna çiş yaptır.

O PİSLİĞİ TEMİZLEYECEK İNSAN SENİN BİR TANIDIĞIN OLABİLİR. NEDEN  ONU TEMİZLİYECEK PERSONELE SAYGI DUYMUYORSUN?

Böyle bir anne, çocuğuna nasıl bir eğitim verir. Kendisi nasıl bir kültüre sahip. Gördüklerim karşısında hem utanıyor, hem böyle bir topluma çocuk yetiştirmek istemiyorum.

Müslümanız ve temizlik imandan gelir. Öyle büyümedik mi. Ağır konuşuyor olabilirim. Ama haklı olduğumu görebiliyorum. Sokağa çöp atanlardan nefret ediyorum. Gördüğüm ağaç gövdelerinde ve elektrik direklerinin dibine bırakılmış çöp yığınlarını görmekten utanç duyuyorum.

Hele yayaya yok denecek kadar az saygı duyulmasından, kaldırımlara araba park edenlerden, bir parmağını tıklatmaya üşenip sinyal vermeyen sürücülerden.  Daha sayabileceğim o kadar çok şey var ki. Yazmakla bitecek gibi değil.

Lütfen, lütfen kendimizi geliştirelim. Var olan bozuk düzene neden uyup, düzgün olması gereken bir sistemi yapmıyoruz? Eskiler geride kaldı.  Yeni nesilde yetişecek olan çocuklara ve gençlere örnek olmalıyız. Bu bizim vazifemiz.

Yaşanılacak bir dünya istiyorsak ne olursa olsun her şeye saygı duyulmalı.

Duymalıyız.

İnsan olmak bunu gerektirir.

UMARIM BU YAZIYI O TERBİYESİZLİĞİ YAPAN KİŞİ OKUR.