Bilgisayarımın yanında sağımda minik saksı içinde büyüyen soğanlı bitkilerim her geçen gün uzaması, ne zaman açacağını beklemem beni heyecanlandırıyor.
Çocukluğumdan beri çok severim çiçekleri. Özellikle kır çiçeklerine bayılırım. Bizim çocukluğumuzda böyle miydi sokaklar hemen hemen her bahçede yetişen kır çiçekleri vardı. Papatyalar, akşam sefalılar, kaşındıran dikenler... Hiç biri yok.
Papatyaları çiçekçilerde görüyorum. parayla satılıyorlar. Yazık. Her şeyi tükettiğimiz gibi, çiçekleride tüketiyoruz.
Geçen akşam markette alışveriş yaparken kadınlar günü için sümbül ve lale getirmişler. Hemen seçip en güzellerini. Mutfaktaki rafın üstünde yerlerini aldılar. Kendi kadınlar günümü kendi çiçeklerimle kutladım. Yalnız evdeki lalem, iş yerinden erken açtı. Mor lale seçmiştim. İş yerimdekinin rengi hala belli değil.
Bu sene farklı bir şey deneyeceğim. Lalelerim açıp solduktan sonra soğanlarını poşetleyip buzdolabına koyacağım ki seneye aynı zamanda yeniden açsınlar. Açıyorlarmış diye okudum. Bakalım benimkilerin akıbeti ne olacak.
Çiçekleri ve hayvanları sevmeyenlerin insanlarıda sevemeyeceğine inanlardanım. Tabiki bu benim görüşüm. Farklı görüşler olabilir. Saygı duyarım.
Lalelerden sonra masamdaki misafirlerim, Unutma Beni Çiçekleri olacaktır.
Ben de masa basinda calisirken sizin gibi donatirdim etrafi ciceklerle. Cok cici cicekleriniz. Hayvanlar ve cicekleri sevmeyenler kismina kesinlikle katiliyorum. Sevgiler
YanıtlaSilGünaydın. Katılımınız için teşekkürler. Çiçekler candır:))
Sil